ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی(علیه السلام)
حضرت عبدالعظیم حسنی(علیه السلام) در چهارم ربیع الثانی سال 172 هـ .ق. در شهر مدینه چشم به جهان گشود. ایشان فرزند عبدالله بن علی، از نوادگان امام حسن مجتبی(علیه السلام) است که نسبتش با چهار واسطه به آن حضرت می‌رسد .
حضرت عبدالعظیم از دانشمندان شیعه و از راویان حدیث ائمه معصومین (علیهم السلام) و نیز از شخصیت‌های بسیار محبوب و مورد اعتماد نزد اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) به شمار می‌رفت. دوران وی گرچه عصر حاکمیت عباسیان و ایجاد خفقان و سختگیری نسبت به شیعیان بود، مدافعان دین و حافظان مکتب که روایات امامان را ثبت و نقل می‌کردند، نقش عمده‌ای در پاسداری و صیانت از فرهنگ والای اهل بیت (علیهم السلام) داشتند. این بزرگوار یکی از سنگربانان عقیدة تابناک تشیع محسوب می‌شد که در حفظ و انتشار سخنان ائمه اطهار(علیهم السلام) سخت کوشا بود. ستایشهای فراوان ائمه (علیهم السلام) از وی، نشان دهنده شخصیت والای علمی و معنوی اوست.
شیخ محمد شریف رازی در مورد ادب آن بزرگوار نسبت به ساحت ائمه معصومین(علیهم السلام) چنین می‌نویسد: « رفتار و عادت کریمانة حضرت عبدالعظیم(علیه السلام) این بود که هر وقت وارد مجلس حضرت امام جواد یا امام هادی(سلام الله علیها) می‌شد، با کمال ادب و خضوع و غایت حیا و تواضع، در حالی که دست‌های خود را از ردا بیرون آورده بود، به محضر آن امام سلام می‌کرد و امام پس از جواب سلام، او را نـزدیـک خـود مـی‌خوانـد و در کنـار خویش می‌نشاند؛ به حدی که زانوی مـبارکـش به زانـوی مبارک امام می‌چسـبید و امام کاملاً از احوال او سؤال می‌کرد که این موجب غبطة دیگران می‌شد».
شیخ صدوق(ره) می‌نویسد: وقتی حضرت عبدالعظیم(علیه السلام) خدمت امام هادی(علیه السلام) مشرف شد و عقاید خود را اظهار نمود، امام فرمودند: "تو از دوستان حقیقی ما هستی"».
مؤلف کتاب جنة النعیم می‌گوید: «شخصی به نام ابا حماد رازی ـ از شیعیان و موالیان شهر ری ـ با وجود مشکلات آن زمان به سامرا رفت و خدمت امام زمانش حضرت علی النقی(علیه السلام) رسید و مسایلی را پرسید. امام ضمن پاسخ به مسایل او فرمود: "ای ابا حماد! هر گاه مشکلی از امور دینی برایت پیش آمد،جواب مشکل خود را از عبدالعظیم حسنی بخواه و سلام مرا به او برسان"».
در فضیلت زیارت مرقد حضرت عبدالعظیم حسنی(علیه السلام) به این روایت بسنده می‌کنیم: «مردی از اهل ری، خدمت امام هادی(علیه السلام) رسید. امام از او پرسیدند: کجا بودی؟ گفت به زیارت سیدالشهدا(علیه السلام) رفته بودم. حضرت فرمودند:"بدان که اگر قبر عبدالعظیم حسنی (علیه السلام) را زیارت کنی گویا حسین بن علی(علیه السلام) را زیارت کرده‌ای"».
