در رقم خوردن واقعه خونین کربلا، چهره هاى شاخصى، نقش کلیدى و سرنوشت سازى را به عهده داشتند.بعضى از آنها شخصیت هاى به ظاهر مذهبى بودند که حتى مقام و منزلت حضرت را نیز مى دانستند، ولى به دلیل غلبه هواى نفس و دنیاخواهى نامشان در شمار قاتلان کربلا ثبت شد.
آشنایى با این چهره هاى منفور، درس عبرتى براى تمام بشریت است.
آیا این درست است که می گویند قتل امام حسین علیه السلام به گردن شیعیان است به خصوص شیعیان کوفه؟
جواب:
بعضی برای اینکه یزید را تبرئه کنند کشته شدن حضرت سید الشهداء را به گردن شیعیان عراق می اندازند و می گویند شیعیان عراق اورا دعوت کردند سپس اورا شهید کردند ویزید در این باره هیچ کاره است
جواب این دسته از چند مطلبی که در این فصل می آید معلوم می شود چون در این فصل نقش معاویه در قتل سید الشهداء ونامه معاویه به یزید درباره حضرت و نامه یزید به عبیدالله می آید که از این مطالب به خوبی بدست می آید که یزید وحتی معاویه در قتل سید الشهداء سهم به سزاء ودست مستقیمی داشتند
دانلود مداحی حاج محمود کریمی شب هفتم محرم 92
دانلود مداحی حاج محمود کریمی شب هفتم محرم 92
برای دانلود مداحی به ادامه مطلب بروید…..
نبش قبرجناب حر بن یزید ریاحی (ره)
هنگامی که شاه اسماعیل صفوی به کربلا مشرف شد نخست به زیارت سالار شهیدان رفت و آنگاه حضرت ابوالفضل علیه السلام و دیگر شهدای کربلا علیهم السلام را زیارت نمود. اما به زیارت حر، آن آزاده روزگار که قبرش با قبر سالارش فاصله دارد، نرفت.
پرسیدند: « چرا؟»
استدلال کرد که اگر توبه او پذیرفته شده بود از سالارش حسین علیه السلام دور نمی ماند.
توضیح دادند که: « شاها ! از آنجایی که او در سپاه یزید فرمانده لشکر بود و آشنایانی داشت پس از شهادت در راه حق و در یاری حسین علیه السلام بستگانش بدن او را با تلاش و با اصرار بسیار از میدان جنگ خارج ساختند ودر اینجا به خاک سپردند.»
شاه گفت: « من می روم با این شرط که دستور دهم قبر او را بشکافند و درون قبر را بنگرم اگر شهید باشد نپوسیده است و برای او مقبره می سازم. در غیر این صورت دستور تخریب قبرش را صادر خواهم کرد. »
پس از این تصمیم به همراه گروهی از علما، سران ارتش و ارکان دولت خویش، کنار قبر حر آمدند و دستور نبش قبر را صادر کرد.
هنگامی که قبر گشوده شد شگفت زده شدند چرا که دیدند پیکر به خون آغشته آن آزاده قهرمان پس از گذشت بیش از یک هزار سال صحیح و سالم است. زخمهای بی شمار گویی تازه وارد آمده و دستمالی نیز که سالارش حسین علیه السلام بر فرق او بسته و مدال بزرگی است بر پیشانی دارد.
شاه اسماعیل گفت: « این دستمال از امام حسین علیه السلام است و برای ما مایه برکت و پیروزی بر دشمنان و مایه شفای بیماران. به همین جهت با دست خویش آن را باز کرد و دستمال دیگری بست اما به مجرد باز کردن آن دستمال، خون جاری شد و هرگونه کوشش برای متوقف ساختن آن بی حاصل ماند.
به ناچار شاه همان دستمال را بر سر حر بست و گوشه ای از آن را به عنوان تبرک برداشت و خون هم متوقف شد. به همین جهت دستور داد برای او مقبره ساختند و مردم را به زیارت ایشان فراخواند.
کرامات صالحین، مرحوم محمد شریف رازی
منبع : شیعه ها
مراسم شب ششم محرم 92 با مداحی حاج محمود کریمی
شهید حر بن یزید ریاحی
تاریخ شهادت : روز عاشورا سال 61 هـ.ق
محل شهادت :کربلا
مزار شهید :حوالی شهر کربلا
حر فرزند «یزید بن ناجیه ریاحی» منصوب به طائفه «بنی تمیم» مردی بزرگوار و با فضیلت بوده است. او قرآن را نزد «ابوعمران عبدالله بن عامر» آموخت. حر یکی از شخصیت‌های ممتاز، بزرگ قبیله و جزو سران کوفه محسوب می‌شده، در سال 60 هجری قمری عبیدالله بن زیاد او را به فرماندهی سی هزار نفر از نیروهای قبایل «تمیم و همدان» منصوب کرد. وی بعد از «ابن سعد» مهم‌ترین شخصیت سپاه کوفه در جنگ کربلا بود و مأموریت داشت که راه را بر امام (ع) بسته و مانع حرکت حضرت شود اما زمانی‌که به سپاه امام (ع) رسید، اباعبدالله (ع) او و همراهانش را که تشنه بودند، سیراب کرد در صورتی که می دانست آنها دشمن هستند. این جوانمردی امام (ع) باعث تحول روحی حر شد به طوری که ابن سعد روز هشتم محرم او را از منطقه [ذوحسم] فرا خواند و از فرماندهی عزل نمود و به ناحیه دیگری در همان منطقه فرستاد. مدتی نگذشت که حر تصمیم نهایی خود را گرفت و به بهانه آب دادن به اسب از سپاه ابن سعد جدا شد و به سپاه سیدالشهدا پیوست. هر چند فاصله‌ای که او از سپاه ظلمت ابن سعد به سوی سپاه نور حسین (ع) پیمود، کم بود ولی فاصله‌ای بود به درازای ابدیت، و از راه شیطان تا راه خدایی. سرانجام قهرمان بزرگ و حماسه‌ساز کربلا توسط «ایوب بن مسرح» و کمانداران عمر بن سعد به شهادت رسید. او این گونه به ریسمان عشق الهی چنگ انداخت تا بتواند سرفراز در پیشگاه خداوند متعال ظاهر شود. حر دو مرتبه در زیارت رجبیه و یک مرتبه در زیارت ناحیه مقدسه به فیض سلام امام زمان (عج) نایل گشته است. پیکر مطهرش را گروهی از قبیله «بنی تمیم» یا مادرش، 7 کیلومتر خارج از شهر کربلا به خاک سپردند. (1)
1_ در مورد دفن سر مبارک حر گروهی بر این عقیده مانده که سر شریف وی را کنار پیکرش به خاک سپرده اند و عده‌ای معتقدند در قبرستان باب الصغیر شام دفن شده است.
منبع:کتاب شهدای انقلاب کربلا
یکی از فرزندان امام حسین«ع»که شیر خوار بود و از تشنگی،روز عاشورا بی تاب شده بود.امام،خطاب به دشمن فرمود:از یاران و فرزندانم،کسی جز این کودک نمانده است.نمیبینید که چگونه از تشنگی بی تاب است؟در«نفس المهموم»آمده است
در زیارت ناحیه مقدسه،درباره این کودک شهید،آمده است:«السلام علی عبد الله بن الحسین،الطفل الرضیع،المرمی الصریع،المشحط دما،المصعد دمه فی السماء،المذبوح بالسهم فی حجر ابیه،لعن الله رامیه حرملة بن کاهل الأسدی».(2) و در یکی از زیارتنامههای عاشورا آمده است:«و علی ولدک علی الأصغر الذی فجعت به»از این کودک،با عنوانهای شیرخواره،ششماهه،باب الحوایج،طفل رضیع و...یاد میشود و قنداقه و گهواره از مفاهیمی است که در ارتباط با او آورده میشود.
طفل ششماهه تبسم نکند،پس چه کند *** آنکه بر مرگ زند خنده،علی اصغر توست
«علی اصغر،یعنی درخشانترین چهره کربلا،بزرگترین سند مظلومیت و معتبرترین زاویه شهادت ...چشم تاریخ،هیچ وزنهای را در تاریخ شهادت،به چنین سنگینی ندیده است.»(3) علی اصغر را«باب الحوائج»میدانند،گر چه طفل رضیع و کودک کوچک است، اما مقامش نزد خدا والاست.
در گلخانه شهادت را
میگشاید کلید کوچک ما
_______________________________________________
1ـمعالی السبطین،ج 1،ص .423
2ـبحار الأنوار،ج 45،ص .66
3ـاولین دانشگاه و آخرین پیامبر،شهید پاک نژاد،ج 2،ص .42
حضرت رقیه (سلام الله علیها) در عاشورا
در بعضى روایات آمده است : حضرت سکینه علیها السلام در روز عاشورا به خواهر سه ساله اى (که به احتمال قوى همان رقیه علیه السلام باشد) گفت : بیا دامن پدر را بگیریم و نگذاریم برود کشته بشود(سلام الله علیها).
امام حسین علیه السلام با شنیدن این سخن بسیار اشک ریخت و آنگاه رقیه علیها السلام صدا زد : بابا! مانعت نمى شوم . صبر کن تا ترا ببینم (سلام الله علیها) امام حسین علیه السلام او را در آغوش گرفت و لبهاى خشکیده اش را بوسید. در این هنگام آن نازدانه ندا در داد که :
العطش العطش ، فان الظما قدا احرقنى بابا بسیار تشنه ام ، شدت تشنگى جگرم را آتش زده است . امام حسین علیه السلام به او فرمود : کنار خیمه بنشین تا براى تو آب بیاورم آنگاه امام حسین علیه السلام برخاست تا به سوى میدان برود، باز هم رقیه دامن پدر را گرفت و با گریه گفت : یا ابه این تمضى عنا؟
بابا جان کجا مى روى ؟ چرا از ما بریده اى ؟ امام علیه السلام یک بار دیگر او را در آغوش گرفت و آرام کرد و سپس با دلى پر خون از او جدا شد . (وقایع عاشورا سید محمد تقى مقدم ص 455 و حضرت رقیه علیه السلام تالیف شیخ على فلسفى ص 550)
