وقوع غزوة دُومةُ الجَندل
در روز بیست و پنجم ربیع الاول سال پنجم هـ .ق. غزوة دُومةُ الجندل اتفاق افتاد. سبب بروز این غزوه آن بود که گروهی از اشرار مشرکان در اراضی « دُومة الجندل » در حاشیة شرقی شام همدست شده بودند و به کاروانها حمله می‌کردند. وقتی خبر این گستاخی و ستمگری آنها به مدینه رسید، رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و اله) «سباع بن عرفطه غفاری» را به جای خود در مدینه قرار دادند و با هزار نفر به سمت آن منطقه حرکت کردند. وقتی مسلمانان به آن نواحی رسیدند، مشرکان با مشاهدة سپاه اسلام و هیبت و شکوه آنها، جملگی پا به فرار گذاشتند و مسلمانان اموال آنها را برداشته، به مدینه بازگشتند.
ـ ای کاش عبرت می‌گرفتند!
عبد الرحمن بن ابی لیلی می‌گوید: «من با ابوموسی اشعری از دُومة الجَندل عبور می‌کردیم؛ ابوموسی به من گفت: "زمانی که با پیامبر(صلی الله علیه و اله) به دومة الجندل رسیدیم آن حضرت به من فرمودند که در این مکان دو تن از بنی‌اسرائیل به جور حکم کردند، و به زودی در میان امت من دو تن در این مکان به جور حکم خواهند نمود"».
راوی می‌گوید: ابو موسی و عمر عاص برای حکمیت در صفین به دُومة الجندل رفتند و میان علی‌بن ابیطالب(علیه السلام) و معاویة ملعون حکم کردند. بعد از ماجرای حکمیت، ابو موسی اشعری را ملاقات کردم و به او گفتم: «مگر تو نبودی که از پیامبر(صلی الله علیه و اله) چنین حدیثی نقل کردی؟!» گفت: « والله المستعان» !!!
